بررسی فاکتور رشد شبه انسولینی نوع i (igf-i) و آنتی ژن اختصاصی پروستات (psa) در خون و سیمن مردان نابارور

عقیده بر این است که فاکتور رشد شبه انسولینی نوع i (igf-i)، که غلظت آن به طور عمده توسط هورمون رشد کنترل می شود، تکثیرو تمایز سلول های زایا را تحت تاثیر قرارمی دهد. عملکرد این فاکتور متأثر از پروتئین های متصل شونده به آن (igfbps) و آنتی ژن اختصاصی پروستات (psa) است. هدف از این مطالعه بررسی میزان سطح سرمی و پلاسمای سمینال igf-i و psa در مردان مبتلا به ناباروری ایدیوپاتیک بود. به همین منظور مطالعه مورد- شاهدی حاضر با روش نمونه گیری تصادفی طراحی شد. گروه مورد شامل 29 مرد نابارور دچار الیگواسپرمی و گروه شاهد شامل 23 مرد نابارور نرمواسپرم بودند. میزان سطح igf-i و psa با روش ایمنورادیومتریک اسی(irma) اندازه گیری شد. آنالیز داده ها جهت مقایسه پارامترهای کمی و کیفی اسپرم (مورفولوژی، تعداد و تحرک اسپرم) و سطح سرمی و پلاسمای سمینال igf-i و psa بین گروه مورد و شاهد از طریق آزمون t-test انجام شد. مقایسه تحرک اسپرم بین دو گروه با استفاده از آزمون آماری غیرپارامتری mann-whitney انجام شد. کلیه آزمون های آماری به صورت دو دنباله ای با 05/0= α درنظر گرفته شد. میانگین سطح igf-i پلاسمای سمینال مردان نابارور الیگواسپرم به طورمعنی داری کمتر از مردان نابارور نرمواسپرم بود (01/0 p<)؛ اما میانگین سطح igf-i سرم و نیز psa سرم و پلاسمای سمینال اختلاف معنی داری را بین دو گروه نشان نداد. براساس نتایج این مطالعه می توان نتیجه گرفت کهigf-i ممکن است به عنوان یک فاکتور میتوتیک و تمایزی در تکامل سلول های زایا دارای نقش باشد.